سروده ی دوست نازنینم آرش تهرانی که هنگام اعزام به خدمت سربازی من سروده بود

بلبلی با برگ گل دمساز شد

با جفای خار گل همراز شد

تا شبی بدعهدی گل را شنید

در رثای عشق هم آواز شد

همچو یوسف رفت در چاه فراق

با غم هجران گل همساز شد

او که ((منصور))سپاه عشق بود

از وفای یار خود سرباز شد