آشفته تر از زلفت

آشفته تر از زلفت هر لحظه و هر روزم

با داغ غم هجرت می سازم و می سوزم

درگیر نگاه تو ماندست نگاه من

زین روست به تصویرت من چشم همی دوزم

بر دفتر احساسم نام تو چو بنویسم

شور و شرری تازه در شمع دل افروزم

بر هر که نمودم رو دیدم غم و بدعهدی

کس نیست در این عالم غمخوارم و دلسوزم

روزی دل من پر شد از عطر حضور تو

افسوس که اینک من حسرت به دل اندوزم

در بین غزلهایم تو ناب ترین هستی

کز شیوه ی چشمانت شعر و غزل آموزم

((منصور)) و شب تارش پایان نپذیرد تا

آیی و بدانی من آن عاشق دیروزم