دل چو تنگت می شود

دل چو تنگت می شود آهی ز حسرت می کشم

نقشی از چشمان تو همرنگ غربت می کشم

گر چه بشکسته به زیر بار هجران شانه ام

درد هجرانت به دوشم تا قیامت می کشم

با خیال خوب تو شب ها چو دارم گفتگو

زین سبب بیدارم هر شب سر به خلوت می کشم

گر نشیند باز بر این دل غبار عاشقی

دست بر آیینه ی پر درد عبرت می کشم

یا که گردد در کمند زلف دیگر دل اسیر

این چنین دل بر سر دار ملا مت می کشم

قد رعنایت دل ((منصور)) را از ره ببرد

من همیشه ناز آن بالا و قامت می کشم