نشانی

منم سایه تو خورشیدی که بی تو هیچ و تنهایم

مثال ماهی تشنه که دور از آب دریایم

به دل این آرزو دارم که بینم روی چون ماهت

به بیداری نشد ممکن‌ ، ببینم شب به رویایم

گلی بودی به قلب من که توفان فراق آمد

تو را برد و از آن لحظه چونان صحرای سینایم

همه دنیای من بودی که بعد از رفتنت گشته

سیاه و تیره چون چشمت تمام عمر و دنیایم

ز دیروز و ز امروزم ندیدم حاصلی اما

هنوز امیدها دارم به خوشبختی فردایم

اگر روزی دل سنگت هوای دیدنم را کرد

نشانی ام همان است و همین جایم همین جایم

به عشقی دل سپردم من که هستی مرا دزدید

دگر چیزی نماند از من شکسته تر ز مینایم

ز اندوه دل ((منصور))اگر پرسی چنین گوید

تو کاری با دلم کردی که دیگر زار و رسوایم