کاش می شد

کاش می شد که تو را همچو خود از یاد برم

یا بمیرم ز غمت شهرت فرهاد برم

تار زلفت چو کمندی دل من کرد اسیر

من چه سان دل ز کمند سیه آزاد برم؟

کار معشوق جفا کردن و عاشق صبر است

گو از این جور و جفا من به که فریاد برم؟

چون به دریای نگاهت شده غرق این دل من

بر نجاتش صنما من به تو امداد برم

حرف((منصور))چو رفتی ز برش گشته چنین

کاش می شد که تو را همچو خود از یاد برم